’n Tijdje geleden kreeg ik een leuke vraag. “Bent u een mens of een robot?” Voor de goede orde; deze vraag werd mij gesteld in de digitale wereld toen ik mij wilde aanmelden voor een digitale nieuwsbrief. Gelukkig maar, want het wordt flink minder grappig als huisgenoten, collega’s of mede-reizigers je deze vraag stellen.
Simpelweg beantwoorden van de vraag volstond niet. Ik moest bewijs leveren. Middels een test. Om online misbruik door robots te voorkomen. In mijn geval bestond de test uit het aanvinken van foto’s waarvan ik dacht dat er bergen op stonden. Na wat overpeinzingen – zijn volledig met gras begroeide, glooiende heuvels nu bergen of niet? – vinkte ik vlot de betreffende foto’s aan en …………. ik werd geaccepteerd als mens. Mooi. Als beloning kon ik mij nu succesvol aanmelden voor een nieuwsbrief met Waddennieuws.
Bergen
Maar de vraag liet mij niet los. Kan een robot vandaag de dag werkelijk geen berglandschap onderscheiden van een grazige weide met koeien? Wat zal over 70 jaar nog het cruciale verschil tussen mens en machine zijn? En hoe was dat zo’n 70 jaar geleden toen Alan Turing hierover voor het eerst publiceerde? En waarom wordt uitgerekend voor het verkrijgen van nieuws over het Waddengebied gevraagd of je bergen kunt herkennen?
Voor zover mij bekend is in de fikse stapel van visiedocumenten over de Wadden nergens een ambitie opgenomen voor het vergroten van hoogteverschillen; zelfs voor dijken en duinen luidt het devies “breder, dubbel en dynamisch”. Het was toepasselijker geweest om dan maar foto’s te nemen van een koppeltje Bergeenden. En van de Griesberg. En van bergen Frisia-zout. Met daarbij de vraag “welke van deze bergen zijn in het Waddengebied gewenst?” Voor de robot wordt het piepen en knarsen, want voor computers is het ingewikkeld om context te begrijpen, maar de mens slaagt uiteraard met glans!
Blinkend schip
En het wordt pas echt leuk als ook de actualiteit aan zo’n test wordt gekoppeld. Wat te denken van een reeks foto’s waarop mensen en voertuigen staan? De mensen dragen stoere kleding en sommigen kijken trots vanonder een muts of een pet. Ze staan met hun rug geleund tegen een in de zon blinkend schip of een in de blub geparkeerde 4wheel-drive. En dan moet de mens c.q. de robot aangeven op welke van de foto’s mensen en voertuigen staan die zich met verve inzetten voor het beheer van het Waddengebied. De mens checkt meteen op welke mutsen en petjes het Werelderfgoed-logo prijkt. En welke voertuigen zijn voorzien van een sticker met dit logo.
Dit lijkt mij de komende jaren een prima test om te checken of je mens of robot bent.
Lianne Huzen, Strategietrekker Duurzame Waddenzeehavens- en scheepvaart
