Hoewel elke eilandstaart uniek is, blijkt de natuurlijke ontwikkeling overal in het Waddengebied grofweg hetzelfde te verlopen: een kale zandplaat ontwikkelt zich tot een begroeid terrein met duinen, waarachter zich een kwelder vormt. Dit proces wordt versneld als er een stuifdijk wordt aangelegd.
Dit blijkt uit het IMARES-onderzoek “Ontwikkeling van Eilandstaarten” dat in opdracht van Ontwikkeling + Beheer Natuurkwaliteit (OBN) is uitgevoerd. PRW was één van de ondersteunende partijen. Een brede groep van experts heeft in kaart gebracht hoe de natuurwaarde van de eilandstaarten zich ontwikkelt en hoe deze ontwikkeling is bij te sturen met beheer- en inrichtingsmaatregelen.
Prachtige natuur
Onder ‘eilandstaarten’ worden de oostelijke, buitendijkse delen van Terschelling, Ameland en Schiermonnikoog verstaan. Deze hebben een grote natuurwaarde, met wadplaten, geulen, kwelders en duinen. Het zijn de meest dynamische natuurgebieden van Nederland. Maar toch zijn ze in de huidige situatie mede door menselijke ingrepen in meer of mindere mate vastgelegd, waardoor de natuurlijke dynamiek is afgenomen.
Het onderzoek is gedaan om de effectiviteit van beheermaatregelen te kunnen inschatten, waarbij ook naar de ontwikkeling van het Duitse eiland Spiekeroog is gekeken, waar geen stuifdijk is aangelegd. De onderzoekers concluderen dat er een grote mate van overeenkomst is tussen de verschillende eilanden. Op Terschelling, Ameland en Schiermonnikoog is juist wel een stuifdijk aanwezig. Uit het onderzoek blijkt dat hierdoor het proces versneld is ten opzichte van een natuurlijk verloop. Deze kennis kunnen beheerders als handvat gebruiken om maatregelen te nemen die de natuurlijke dynamiek weer bevorderen.
Rijke Waddenzee
Programma naar een Rijke Waddenzee zal de resultaten uit het rapport gebruiken in de discussie over het toelaten van meer dynamiek in de zeereep van de Nederlandse Waddeneilanden.
