Zeegrasveld Terschelling geslonken

woensdag 31 juli 2013

Het zeegrasveld onder Terschelling (klein zeegras) is weer in oppervlakte afgenomen. Vorig jaar ging het nog om een veld van 2,4 hectare. Dit jaar is het geslonken tot 1,4 hectare.

Dit blijkt uit waarnemingen van de Waddenunit (ministerie EZ). De bemanning van de Stormvogel meet elk jaar de oppervlakte in met behulp van GPS-apparatuur. Daarbij wordt gekeken naar de pollen. In onderstaande figuur is duidelijk zichtbaar hoe de oppervlakte van het zeegrasveldje krimpt.

Kraamkamer voor Waddenzee
Wat de exacte oorzaak is van de krimp is niet met zekerheid te zeggen. Mogelijk zijn de koude winters van invloed geweest. Goede omstandigheden voor zeegras zijn in elk geval een ondergrond dat bedekt is met een klein sliblaagje, rustig water (niet te veel stroming) en een maximale diepte van 9 meter voor voldoende zonlicht.

Zeegras hebben een hoge ecologische waarde omdat beestjes zoals de slakken op de foto (Alikruiken) zich er prima kunnen schuilhouden. Maar dat geldt bijvoorbeeld ook voor de gevlochten fuikhoorn en zeepaardjes. Bovendien is het voor veel vissen een ideale kraamkamer.

Succesvolle experimenten
Sporadisch komt klein zeegras nog wel eens op natuurlijke wijze voor, zoals het krimpende grasveld onder Terschelling. Andere plekken waar klein zeegras voorkomt, zijn ondermeer Het Balgzand en bij Hond en Paap in de Eems.

Rijkswaterstaat en De Waddenvereniging zijn de laatste twee jaar bezig om groot zeegras weer opnieuw te introduceren in de Waddenzee. Door de bouw van de Afsluitdijk en een schimmelinfectie is dit gras bijna helemaal verdwenen uit de Nederlandse Waddenzee. Sinds kort helpt het Programma naar een Rijke Waddenzee mee aan dit project. Bij deze uitzettingen groeit het zeegrasareaal juist wél.